2013, Book (monograph) De methode Lievelingsrollen is geschikt voor zowel kort- als langdurende therapieprocessen. En tevens geschikt voor allerlei doelgroepen. Ook de accenten van de attitude kunnen verschillen van enerzijds steunend-structurerend en orthopedagogisch werken binnen dito instellingen naar inzichtgevend-ontdekkend en reconstructief werken in meer psychotherapeutische instellingen. Bij steunend-structurerend zal het accent van de therapie meer op spelplezier liggen en bij ontdekkend-inzichtgevend meer op de inhoud van de rollen, het spel ermee en de betekenis daarvan. Hieruit blijkt dat de basis van de methode Lievelingsrollen heel werkzaam is voor vele doelgroepen. Ook is de lievelingsrol goed bruikbaar bij observatie in dramatherapie en diagnostiek in een behandelinstituut. De lievelingsrol kan gezien worden als metafoor voor de cliënt, de geschiedenis van die cliënt, het levensverhaal en het behandelproces. De lievelingsrol kan een schakel zijn om de impliciete kennis van de dramatherapeut in de behandeling te expliciteren. Daardoor is het een waardevolle methode om aan studenten dramatherapie te doceren en om hen daar zelf aan den lijve ervaringen mee op te laten doen. Het is bovendien heel leerzaam voor student-therapeuten om de methode beter te kunnen doorgronden en in de eigen beroepspraktijk toe te passen. Er zijn dus veel combinaties en variaties mogelijk op het oorspronkelijke model met de 10 spelregels zoals beschreven op pagina 44 van bijlage 1. Het spreekt voor zich dat de lievelingsrollen ook met nieuwe ontwikkelingen in het werkveld, zoals de schemagerichte therapie, goed te combineren zijn. Verder blijkt dat het therapeutische moment in lievelingsrollen een kernachtige waarde in zich heeft, door het direct opdoen van ervaring in en met de rol vanuit datgene wat een cliënt op een bepaald moment graag wil of leuk vindt om te spelen. Hierdoor zijn diverse combinaties en variaties met lievelingsrol als kern waardevol voor therapie.
2013, Book (monograph) Sprookjes appelleren aan de “doen-alsof” situatie, die echter de werkelijkheid soms pijnlijk nauwkeurig lijken te raken. Als een vervolg op “lievelingsrollen” lijkt ook dit boek een verdere bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling van de creatieve therapie. Zoals in het verleden ook storytelling een bijdrage heeft geleverd. Het is nu van belang om de diversiteit te gaan bundelen, immers wat lijkt er mooier dan dat je als patiënt/cliënt kunt werken met je eigen lievelingsrol in een sprookje waarbij je vervolgens ook nog je eigen “nieuwe”script kunt maken! (hetzij via storytelling, hetzij via fase 4 van het werken met sprookjes). Feit blijft dat voor uitvoering van deze methode tijd nodig is, die helaas steeds vaker minder voorradig is. Het blijft een boeiend fenomeen om je af te vragen of je dus met sprookjes kunt werken wanneer je beperkte tijd hebt. Dit boek is dan ook een pleidooi om tijd te hebben processen af te ronden, waardoor patiënten/cliënten kans krijgen om hun kwaliteit van leven werkelijk te verbeteren,of is dit een .......sprookje!