Recensie "Psychologie van de levenskunst"

Abstract

Uitgangspunt van Psychologie van de levenskunst is dat het een kunst is om het leed van het leven te accepteren en daarbij aandacht te hebben voor het positieve. Spijt, mislukking en verlies hoeven niet te betekenen dat de kwaliteit van leven achteruitgaat. Met deze leidende gedachte is het boek bedoeld als tegengeluid bij twee gangbare stromingen binnen de psychologie die beide beogen negatieve ervaringen onder controle te brengen. Aan de negatieve kant zijn er psychologen die zich bezighouden met het oplossen van negatieve aspecten van het menselijk functioneren, zoals depressie en angst. Daarop volgde de ‘positieve psychologie’ die zich richt op het bevorderen van welzijn en geluk, waarbij het negatieve nadrukkelijk wordt vermeden. In Psychologie van de levenskunst wordt een derde weg verkend: die van de levenskunst. Het is geen omvattend handboek, maar biedt een beredeneerd perspectief dat zoveel mogelijk wetenschappelijk is onderbouwd.